ปัญหาความสัมพันธ์รูปแบบหนึ่งที่ผมพบเจอบ่อย ๆ ในห้องปรึกษา คือปัญหาเกี่ยวกับความพร้อม โดยเฉพาะความพร้อมในการเริ่มต้นและการยุติความสัมพันธ์
บางคนมองว่าตัวเองยังไม่พร้อมจะเริ่มต้นความสัมพันธ์ใหม่ที่ดูมีความหวังว่าจะไปกันได้ด้วยดี ในขณะที่บางคนมองว่าตัวเองยังไม่พร้อมที่จะตัดใจจากความสัมพันธ์เดิมที่ดูไม่มีอนาคตร่วมกัน
คำถามว่าเมื่อใดพวกเขาถึงจะพร้อมนั้นเป็นคำถามที่ตอบได้ยาก ผู้คนส่วนใหญ่ไม่ได้มีตัวชี้วัดที่ชัดเจนนอกจากความรู้สึก พวกเขารอคอยเวลาที่ตัวเองพร้อมจะตัดสินใจ
เมื่อมองย้อนหลัง บางคนบอกว่ามันน่าเศร้าตรงที่กว่าจะรู้สึกพร้อม ทุกอย่างก็สายเกินไป บางสิ่งผ่านมาแล้วผ่านไป และสิ่งสำคัญที่สุดก็คือเวลาที่ล่วงเลยไป

เมื่อได้สำรวจลึกลงไป หลายคนพบว่าความไม่พร้อมในการเริ่มต้นหรือยุติความสัมพันธ์ ไม่ใช่ความไม่พร้อมเรื่องปัจจัยภายนอก มากเท่าความไม่พร้อมที่จะเผชิญความไม่แน่นอนที่รออยู่
พูดให้ชัดยิ่งขึ้นคือ พวกเขาไม่พร้อมจะเผชิญความเจ็บปวดไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
แม้ความสัมพันธ์จะเริ่มต้นด้วยดีและดูมีอนาคตร่วมกัน แต่สิ่งต่าง ๆ ก็อาจเปลี่ยนแปลงไปและลงเอยด้วยความเจ็บปวดในท้ายที่สุด
แม้การตัดสินใจยุติความสัมพันธ์ที่ทนทุกข์จะเป็นทางออกที่ดูสมเหตุสมผล แต่ก็เป็นไปได้เช่นกันว่าในการจากลาอาจมีความเจ็บปวดยิ่งกว่ารออยู่
เมื่อเป็นเช่นนี้ จึงไม่ใช่เรื่องง่ายที่พวกเขาจะรู้สึกว่าตัวเองพร้อมที่จะตัดสินใจ ก็ใครเล่าที่อยากให้ตัวเองรู้สึกเจ็บปวด
แต่ถึงอย่างนั้น ท่ามกลางสิ่งที่เราไม่อาจแน่ใจได้เลย การเตรียมพร้อมรับมือความเจ็บปวดที่อาจเกิดขึ้นก็เป็นสิ่งที่ควบคุมได้มากกว่าปัจจัยภายนอกใด ๆ
ความพร้อมจึงไม่ได้หมายถึงความมั่นใจว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามความคาดหวังแล้วค่อยตัดสินใจ มากเท่าการยอมรับว่าทุกอย่างอาจไม่เป็นไปดังหวังและเราจะต้องเจ็บปวด แต่เรายินดีที่จะเผชิญกับมัน