หากเราปรารถนาที่จะปกป้องดูแลใครสักคน การเท่าทันความรู้สึกและเจตนาของตนเองเป็นสิ่งจำเป็น เพื่อให้เรามีทางเลือกว่าจะตอบสนองแบบใด

การมัวแต่ตั้งคำถามและหาคำตอบโดยไม่ลงมือทำนั้น เปรียบเสมือนการยืนมองดูสวน แล้วครุ่นคิดถึงแผนการและอุปสรรค แต่สุดท้ายก็ไม่ลงมือทำอะไรกับสวน

เมื่อชีวิตพาเรามาเจอกันและเธออนุญาตให้ฉันร่วมทางไปกับเธอ สิ่งที่ฉันทำได้คือการเดินเคียงข้างและระมัดระวังความคิดเห็นของตัวเอง