การมัวแต่ตั้งคำถามและหาคำตอบโดยไม่ลงมือทำนั้น เปรียบเสมือนการยืนมองดูสวน แล้วครุ่นคิดถึงแผนการและอุปสรรค แต่สุดท้ายก็ไม่ลงมือทำอะไรกับสวน

เมื่อชีวิตพาเรามาเจอกันและเธออนุญาตให้ฉันร่วมทางไปกับเธอ สิ่งที่ฉันทำได้คือการเดินเคียงข้างและระมัดระวังความคิดเห็นของตัวเอง

การประเมินว่าสิ่งต่าง ๆ “เป็นอย่างไร” แตกต่างจากการประเมินว่าสิ่งเหล่านี้ “มีความหมายอย่างไร” ต่อตัวเรา