ใครบางคนอาจพูดว่า “โชคดีจังที่มีแฟนดี” หรือ “โชคดีนะที่มีความรักที่ดี” ตอนที่ได้เห็นคู่รักสักคู่ที่ดูอบอุ่น แน่นแฟ้น และทำดีต่อกัน เช่น คู่รักดาราที่คบหากันมานาน หรือบทสัมภาษณ์ของสักคนที่มีมุมมองการเป็นคู่รักที่น่าประทับใจ
คำพูดดังกล่าวเป็นได้ทั้งการแสดงความชื่นชมจริง ๆ หรือไม่ก็เป็นการตัดพ้อของคน ๆ นั้นที่กำลังไม่พอใจในความสัมพันธ์ของตนเอง
จะว่าความรักเป็นเรื่องโชคชะตาก็ไม่ผิด เพราะการที่คนสองคนมาเจอกันได้และมีความสัมพันธ์ที่ลงตัวนั้นไม่ใช่เรื่องที่จะกำหนดกันได้ มันต้องอาศัยปัจจัยมากมายเกินกว่าจะนับได้มาร่วมส่งผล ซึ่งมักถูกเรียกรวม ๆ ว่าโชคชะตา
แต่เมื่อพิจารณาคำว่า “แฟนดี” หรือ “ความรักที่ดี” เราจะเห็นอะไรบางอย่างในนั้น ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้ความรักนั้นดูอบอุ่นและแน่นแฟ้น อะไรบางอย่างที่รับช่วงต่อจากโชคชะตา และทำหน้าที่สานต่อให้การพบเจอกันนี้ดำเนินไปต่อได้ยืนยาว
เมื่อความรักเกี่ยวข้องกับบุคคลสองคน อะไรบางอย่างที่ว่าดีนั้นย่อมหมายถึงคุณลักษณะของบุคคล มันอาจเป็นความใส่ใจ ความอ่อนโยน การดูแลทะนุถนอม ความซื่อสัตย์ การเข้าอกเข้าใจและอภัย ความอดทนอดกลั้น ใจเย็น ไม่ถือสา ฯลฯ ซึ่งสิ่งเหล่านี้ขึ้นตรงกับตัวบุคคลเองว่าจะมอง รับมือ และตอบสนองอย่างไรต่อความสัมพันธ์ของเขาหรือเธอ
ดังนั้น ในความรักที่ดีย่อมมีการกระทำของแต่ละคนเกี่ยวข้องด้วยเสมอ ต่อให้ฝ่ายหนึ่งเป็นคนที่มีคุณลักษณะของคนรักที่ดีอย่างครบถ้วน แต่หากอีกฝ่ายไม่ร่วมมือในการบ่มเพาะ รักษา และพัฒนาความสัมพันธ์ต่อกัน ความรักก็ไม่สามารถเติบโตแข็งแรงได้ ความรักจะเป็นอย่างไรจึงขึ้นอยู่กับสิ่งที่ทั้งสองกระทำร่วมกันในการดูแลมัน
เมื่อตัวบุคคลไม่สามารถกำหนดควบคุมโชคชะตาได้ การกระทำของบุคคลก็เป็นสิ่งที่โชคชะตาเข้ามาควบคุมไม่ได้ด้วยเช่นกัน ส่วนนี้เองที่ผมมองว่าเป็นความหวังของการมีความรักที่ดี เพราะมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับโชคชะตา แต่ขึ้นอยู่กับตัวเราแต่ละคน
แน่นอนว่าความหวังนี้ย่อมมาพร้อมกับความรับผิดชอบที่เราต่างก็ต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อส่งเสริมให้ตัวเองมีลักษณะที่เป็นคุณต่อความรัก ซึ่งหมายถึงการเรียนรู้ เข้าใจ และพัฒนาตนเองของแต่ละฝ่าย แล้วนำมันมาใช้ร่วมกันสานต่อความสัมพันธ์ที่โชคชะตานำพามาให้
กวีไกร ม่วงศิริ
นักจิตวิทยาการปรึกษา